Ιστορία των βραχογραφιών μου.
Με την δύναμη της θέλησης,το πείσμα, την προσπάθεια, την αγάπη σε ότι μας εκφράζει και το πιστεύουμε, μπορούμε να μετατρέψουμε ακόμα και αυτά τα δύσκολα που μας βρίσκουν στην ζωή, σε όμορφα και ξεχωριστά πράγματα .
Για τον λόγο αυτόν λοιπόν, είμαι πολύ περήφανη για τις βραχογραφίες μου, αφενός μεν γιατί δεν είχα δει ποτέ κάτι παρόμοιο στη ζωή μου , παρά τα πολλά ταξίδια μου και αφετέρου γιατί νιώθω ότι μου έδωσαν ζωντάνια και χαρά. Τις ανακάλυψα,σε μία πολύ δύσκολη φάση της ζωής μου και με βοήθησαν να σταθώ ξανά στα πόδια μου.
Ανέβηκα ψυχολογικά και οικονομικά, μου έδωσαν αυτοπεποίθηση. Ήρθαν σαν από μηχανής Θεός, όταν είχα απομονωθεί στο εξοχικό πέτρινο σπιτάκι μου, στο υπέροχο μεσαιωνικό χωριό του Αναβάτου στην Χίο. Από μακριά πραγματικά μοιάζει με αετοφωλιά. Εκεί ζει μόνο, μια ηλικιωμένη γυναίκα. Εγώ έμενα μόνο τα καλοκαίρια. Πήγα ολομόναχη, απελπισμένη, ένιωθα μετέωρη προσπαθώντας να μαζέψω τα κομμάτια μου, μετά τον θάνατο του συζύγου μου. Έπρεπε να σκεφτώ τι μπορώ να κάνω για μένα και τα πέντε παιδιά μου που με είχαν ακόμα ανάγκη.
Ήταν μια άσχημη εποχή που εκτός των άλλων μόλις είχε αρχίσει και η κρίση. Δεν ήμουν συνηθισμένη να κάθομαι και σκέφτηκα να ζωγραφίσω γιά να περάσει λίγο η ώρα. Δυστυχώς είχα χρώματα και πινέλα αλλά δεν είχα καμβά. Κάθισα κοντά στο τζάκι κι έβλεπα τις φλόγες να χοροπηδούν ασταμάτητα. Ξαφνικά, μου ήρθε η ιδέα να ζωγραφίσω δύο πανέμορφες πέτρες πού μου είχε φέρει ο άντρας μου. Το αποτέλεσμα με ενθουσίασε.
Αργότερα, αποφάσισα να εκθέσω τα έργα ζωγραφικής στο εξοχικό μου, για να αποφύγω τους γνωστούς και τούς φίλους, που άθελα τους μου θύμιζαν συνεχώς το πρόβλημα μου. Πραγματικά όσοι έβλεπαν τις ζωγραφιστές μου πέτρες, ενθουσιαζόταν και ήθελαν να τις αγοράσουν. Σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να κάνω κι άλλες.
Άρχισα να ανεβαίνω κάθε μέρα στο βουνό, ψάχνοντας ξεχωριστά πετρώματα, που το ανάγλυφο τους να θυμίζει τον βράχο και το χωριό του Αναβάτου. Πίστευα ότι θα ήταν πιο εύκολο να τις πουλάω στους ξένους που περνούσαν από τον εκθεσιακό μου χώρο. Ήταν κάτι που θα τούς έφερνε στο μυαλό αργότερα τον τόπο που επισκέφτηκαν.
Όταν τον πρώτο καιρό δεν είχα κάποιο χρώμα, πχ. καφέ, πράσινο γκρίζο, γιά να μην κατέβω στην πόλη έμαθα να τα προμηθεύομαι από την φύση. Έτσι ζωγράφιζα γωνιές από το χωριό, αλλά και μορφές και θέματα από την ιστορία του, π.χ. τις μητέρες που έπεσαν στον γκρεμό με τα παιδιά στην αγκαλιά τους, για να μην τις πιάσουν οι Τούρκοι, το 1822 στην μεγάλη σφαγή της Χίου . Αλλά και τον ισχυρό σεισμό που σχεδόν κατέστρεψε τον οικισμό το 1881.Την ιστορία της δασκάλας που αυτοκτόνησε σχετικά πρόσφατα, με το αγοράκι της και πολλές άλλες.
Στο σπίτι που έμενα με την οικογένεια μου στην πόλη, είχε υπέροχο κήπο, διακοσμημένο με λιμνούλες και βραχότοπους από χαλαζίες, ασβεστίτες και διάφορα ξεχωριστά πετρώματα που τα είχε φέρει ο σύζυγος μου. Στη συνέχεια άρχισα να πηγαίνω στα λατομεία στους σπαστήρες, στα μαρμαράδικα, ψάχνοντας ακόμα και στην Τουρκία για να βρω ξεχωριστές πέτρες.
Στην συνέχεια τα μετέφερα στο εργαστήρι μου, καθόμουν και τις παρατηρούσα προσεχτικά για ώρες . Ήταν απαραίτητο να αποφασίσω πως και από που, θα ζωγραφιζόταν καλύτερα το θέμα μου. Σημαντικό ηταν να κοπούν σωστά, να στέκονται όμορφα.
Πολλές φορές έπρεπε να μπουν πάνω σε κορμούς, ή ρίζες ελιάς, να συμπληρώσω μέταλλο, κέρατα ζώων που έβρισκα στα βουνά και πολλά άλλα υλικά. Έπρεπε να πλυθούν σχολαστικά και να ανέβουν στο εργαστήρι να τα ζωγραφίσω, και να τα βερνικώσω. Από τους ξένους αργότερα έμαθα ότι κάποια από αυτά είναι ενεργειακά και θεωρούνται ημιπολύτιμοι λίθοι . Μου είπαν ότι ανάλογα με την απόχρωση και την καθαρότητα, αλλά και το χέρι που τα έχει μαζέψει από την φύση, βοηθούν ώστε να φύγει από τον χώρο μας ή αρνητική ενέργεια και το κακό μάτι.
Αποτελούν ασπίδα προστασίας από την ακτινοβολία του περιβάλλοντος, εξαιτίας των ηλεκτρομαγνητικών τους δυνάμεων. Εξισορροπούν το νευροφυτικό σύστημα και ενισχύουν το ανοσοποιητικό μας, αρκεί να τα έχουμε κοντά μας. Χαρίζουν πνευματική ισορροπία, αρμονία, εξασφαλίζουν ηρεμία και γαλήνη. Καταπραΰνουν ζαλάδες ημικρανίες, βοηθούν στην αϋπνία, και τα εντερικά προβλήματα. Στην Ινδία και αλλού το χρησιμοποιούν σαν φυλαχτό. Επίσης ανοίγουν το τσάκρα της καρδιάς και γινόμαστε πιο δεκτικοί σε κάθε μορφή αγάπης. Οι Κινέζοι πιστεύουν ότι μπορεί να αλλάξουν τη ζωή του ανθρώπου, φέρνοντας υγεία, πλούτο, αγάπη και αφθονία. Κατά καιρούς χρειάζονται καθαρισμό και η ενεργειακή φόρτιση, γίνεται ως εξής: Το βγάζουμε στον ήλιο περίπου ένα τέταρτο το καταμεσήμερο, το αγγίζουμε και σκεπτόμαστε κάτι φωτεινό, ό,τι καλό θέλουμε να γίνει. Άλλος τρόπος καθαρισμού είναι να το βγάλουμε στην καταιγίδα. Επίσης όταν έχει πανσέληνο το βουτάμε σε αλατόνερο, κάνουμε μια ευχή και το αφήνουμε έξω όλη τη νύχτα. Αυτά πρέπει να γίνονται και όταν αλλάζει χέρια ο κρύσταλλος.
Έμαθα ακόμη, ότι οι πέτρες που έχουν διαμπερείς τρύπες, φέρνουν δύναμη στον χώρο, αλλά και σ' αυτόν που τις κατέχει. Πολλά από αυτά τα έμαθα στα κρουαζιερόπλοια που δούλεψα σαν ζωγράφος.
Επειδή έλειπα γιά αρκετό καιρό, αποφάσισα να ντύσω όλο το σπίτι εξωτερικά με βράχια και να ζωγραφίσω τις ιστορίες που σας ανέφερα, ώστε οι επισκέπτες να έχουν κάτι να δουν. Όλα έγιναν με την δική μου επιμέλεια, ακόμα και η συλλογή των βράχων. Το πού και πως θα τοποθετηθούν, μιας και εγώ ήξερα από πριν τι θέμα θα κάνω. Άφηνα σε πολλά σημεία χώρο ώστε να μπορέσω να φυτέψω άγρια φυτά και λουλούδια. Σε κάποιες γωνίες φρόντισα να τρέχουν μικροί καταρράκτες. Στο τέλος κανένας δεν πίστευε ότι τα βράχια ήταν τοποθετημένα από χέρι ανθρώπου. Ζωγράφισα διαχρονικά όλες τις ιστορίες που μου είχαν διηγηθεί οι τελευταίοι γέροντες του χωριού, πάνω στα βράχια μου.
Με τον καιρό το σπίτι μου έγινε πόλος έλξης για Έλληνες και ξένους. Του έδωσα το όνομα το" Βραχόσπιτο της τέχνης." Σιγά σιγά άρχισαν να το επισκέπτονται αρκετά Εθνικά και Διεθνή τηλεοπτικά κανάλια, για να το παρουσιάσουν μαζί μ' εμένα καθώς ζωγράφιζα. Δούλεψα πολλά χρόνια για να το ολοκληρώσω. Αργότερα όταν για προσωπικούς λόγους αποφάσισα να μείνω στην Αθήνα, κατάλαβα ότι τα μεγάλα βράχια δύσκολα μεταφέρονται. Στην αρχή τα έκοψα στη μέση και τα τοποθέτησα σε ξύλο, γιατί ο καμβάς δεν τα άντεχε.
Αλλά και πάλι ήταν δύσκολο να κάνω έκθεση σε μακρινούς προορισμούς, όπως έκανα τα τελευταία χρόνια. Σκεφτήκαμε λοιπόν με τον σύζυγο μου να τα ζωγραφίσω σε καμβά. Οι βραχογραφίες μου, μπορούν να μπουν σε χώρους υποδοχής ξενοδοχείου, σε κήπους, αυλές, πισίνες μπαλκόνια, τζάκια, θυρίδες, καμάρες και έπιπλα. Το ίδιο μπορεί να γίνει σε σπίτια και δημόσιους χώρους. Ανάλογα δε με την μυθολογία και την ιστορία κάθε τόπου, μπορούμε να δημιουργήσουμε τα θέματα μας.
Όπως συνηθίζει να λέει ο αγαπημένος μου "ζούμε σαν θνητοί και δημιουργούμε σαν αθάνατοι!" Σας ευχαριστώ που μου δώσατε τη χαρά, να μοιραστώ όλα αυτά μαζί σας!
Maria Sarri Belle
